19 december 2018 - De Vereende is het bedrijf voor het verzekeren van onverzekerbare risico’s en voor het behandelen van bijzondere schades. Maar wat verzekert zij nu precies en kan zij iets betekenen voor (groot) zakelijke risico’s? In dit artikel een verduidelijking en tegelijkertijd een oproep aan gevolmachtigden de volmachtinstructies goed na te leven.
De Vereende (150 medewerkers groot) biedt oplossingen voor maatschappelijke issues in de verzekeringsbranche en bestaat uit de volgende onderdelen: Verzekeringen (zijnde het oude Rialto en de BAVAM), de Atoompool, de Terrorismepool (NHT), de Milieupool, een kenniscentrum, het Waarborgfonds Motorverkeer en het Nederlands Bureau der Motorrijtuigverzekeraars.
De rode draad door al deze activiteiten is volgens bestuursvoorzitter Ingrid Visscher het bieden van een vangnet en het vervullen van een maatschappelijke rol waarbij de Vereende tot het uiterste gaat in het vinden van oplossingen. “Het gaat om bijzondere risico’s die gewone verzekeraars niet verzekeren.
”Acceptanten krijgen bij ons de tijd en gelegenheid om echt in een zaak te duiken en onderzoek te doen. We kijken naar hoe iets wél kan worden verzekerd. Omdat we natuurlijk niet overal ‘ja’ op kunnen zeggen, hebben we criteria opgesteld op basis waarvan we kunnen bepalen wat we wel en niet doen (zie kader, redactie). “Natuurlijk kijken we daarbij ook of het verzekeren van een bepaald risico voor ons bedrijfseconomisch verantwoord is”, vervolgt Visscher. “We hebben niet als doelstelling onze winst te maximeren, maar we willen wel een fatsoenlijk rendement draaien. Ons streven is een Combined Operating Ratio van 96%. Dat betekent een rendement op de premie van 4%; wat volgens ons een nette en verantwoorde norm is.“
De acceptatiecriteria die de Vereende hanteert, zijn:
Wordt het risico door een andere oplossing ondervangen? Zo ja, dan is de Vereende niet de aangewezen partij. Zo nee, dan gaat zij na of zij maatschappelijke waarde kan toevoegen.
Kan de Vereende maatschappelijke waarde toevoegen, dan is de volgende voorwaarde of zij het verzekeringstechnisch aan kan. Of de expertise in huis is of het binnen het portefeuilleprofiel past en of er een herverzekering kan worden aangeboden?
Een palletopslag ziet de Vereende als een gewoon risico. Visscher: “Daarvan zeggen we dan ook: ‘Laat de gewone markt de gewone risico’s doen en geef ons als verzekeraar van de bijzondere risico’s ook echt de bijzondere risico’s.’ Bert Sonneveld, lid van het managementteam en verantwoordelijk voor Marketing en Acceptatie, vult aan: “Vorig jaar zijn we in de taximarkt gestapt. Je kunt je afvragen of dit een bijzonder risico is. Eigenlijk niet, maar omdat het qua verzekerbaarheid een probleem werd en het een maatschappelijk issue werd of dreigde te worden, hebben we dat gedaan. We hebben er zelfs een apart herverzekeringsarrangement voor afgesloten. Uiteindelijk is er niet veel gebruik van deze oplossing gemaakt. Kennelijk waren er toch voldoende mogelijkheden in de markt om het te verzekeren.”
De Vereende ziet wel een sterke toename van het aantal offerteverzoeken doordat de reguliere verzekeraars steeds kritischer worden in wat ze wel en niet in de boeken willen hebben en tegen welke voorwaarden. Volgens Visscher liggen daar wisselende oorzaken aan ten grondslag. “Enerzijds staan de resultaten in de hele schadebranche behoorlijk onder druk en anderzijds zien we dat het zicht van verzekeraars op risico’s steeds scherper wordt door betere analyses en een beter gebruik van data. Daardoor kunnen adviseurs én klanten die rechtstreeks zakendoen minder makkelijk zaken kwijt wat wij heel nadrukkelijk merken. Het feit dat de capaciteit in volmacht afneemt, wil overigens niet direct zeggen dat zaken onverzekerbaar zijn. Zeker is wel dat ingewikkelde, niet-standaard zaken, lastiger hun plekje in de markt vinden en dat er sprake is van meer standaardisatie.”
Visscher benadrukt dat de Vereende voortdurend naar kansen en mogelijkheden kijkt, maar niet die risico’s in de boeken wil halen die ergens anders niet ondergebracht kunnen worden omdat een klant niet bereid is om preventiemaatregelen te treffen of niet bereid is de premie te betalen. “Dat sommige risico’s zich uit de markt prijzen omdat verzekerden hun zaken niet goed op orde hebben, is wat ons betreft geen aanleiding om altijd een oplossing te moeten bieden. Wij zijn geen klakkeloos vangnet, want dan gaan we de bietenbrug op en kunnen we onze rol niet goed vervullen.”
Recycling is een branche waarover veel te doen is en waaraan de Vereende tot voor kort heeft meegedaan op co-assurantieposten. “Eerder dit jaar hebben we besloten daarmee te stoppen”, geeft de bestuursvoorzitter aan. ”Sowieso zijn we helemaal gestopt met co-assurantie vanuit de redenering dat dit qua type risico (groot zakelijke markt) niet past in ons portefeuilleprofiel. Wij zijn van mening dat als 90% door de markt afgedekt kan worden, die laatste 10% dan ook zal lukken danwel als eigen risico genomen kan worden. Wij zijn in dat geval niet echt nodig. Kortom, we worden kritischer en we leren zeker van de steeds groter wordende zakelijke vraag die onze kant op komt.”
Bert Sonneveld: “Hoewel onze grenzen niet heel scherp zijn, richten we ons vooral op de particuliere markt en de kleinere risico’s van het MKB. Hierbij is ambachtelijke acceptatie onze kracht. Onze mensen kunnen risico’s goed inschatten en de juiste vragen stellen.”
Top 5 van het buiten de bevoegdheid treden van volmachtbedrijven
(met gefingeerde voorbeelden)
1 - Het verzekeren van leegstaande panden is uitgesloten door de verzekeraar. Het volmachtbedrijf verzekert wel een leegstaand (bedrijfs)pand en het dak stort in. De verzekeraar weigert de uitkering.
2 - Het verzekeren van een object met hogere waarde dan overeengekomen. Het volmachtbedrijf accepteert een auto van € 150.000,- terwijl de maximale bevoegdheid € 100.000 is. De auto raakt total loss en de verzekeraar weigert (volledig) uit te keren.
3 - Het verzekeren van een object buiten het afgesproken dekkingsgebied. Afgesproken is dat er alleen woningen gelegen in Nederland geaccepteerd mogen worden voor de opstalverzekering. De volmacht verstrekt een opstaldekking voor een woning in België. De woning brandt af en de verzekeraar weigert uit te keren.
4 - Het volmachtbedrijf mag alleen producten één-op-één overnemen en verkopen. Er wordt door het volmachtbedrijf zelf een aanpassing in het product aangebracht waardoor het niet meer het product is waar bevoegdheid voor is afgegeven om in te bemiddelen. De verzekeraar weigert uitkering wanneer er schade op dat aangepaste product plaatsvindt
5 - Er is afgesproken dat bedrijven waar brandgevaarlijke werkzaamheden worden verricht, niet verzekerd kunnen worden. Het volmachtbedrijf accepteert toch een bedrijf dat soortgelijke werkzaamheden verricht. Er vindt een schade plaats en de verzekeraar weigert (volledig) uit te keren.
Voor de Vereende is het één van de uitdagingen goed te weten wat er in de markt speelt en daar indien nodig goed op in te spelen. “Dat is best moeilijk”, stelt Sonneveld. “Maar we spreken veel partijen en we luisteren goed naar het intermediair. Zowel de individuele signalen van het intermediair alsook de strategische kwartaalrapportage worden in het managementteam besproken.”
Behalve dat de Vereende zaken in haar eigen verzekeringsportefeuille kwijt kan, kijkt zij ook naar andere oplossingen. Twee jaar geleden was het verzekeren van het cyberrisico een issue omdat veel partijen het lastig vonden daarvoor een propositie in de markt te zetten. Op verzoek van verzekeraars heeft de Vereende toen naar dit vraagstuk gekeken. Geprobeerd is de krachten van verzekeraars te bundelen en een pool op te richten om zo gezamenlijk kennis te vergaren en een product te ontwikkelen.
Visscher: “De oplossing had een tijdelijk karakter kunnen hebben. Het had als een soort kraamkamer in de opstartfase kunnen fungeren waarna de markt, bijvoorbeeld na vijf jaar, haar werk zou kunnen doen. Uiteindelijk is dit echter niet van de grond gekomen omdat enkele verzekeraars op dat moment toch klaar waren om zelf de markt te betreden en we de overgebleven partijen niet goed op één lijn kregen.”
Overstromingsverzekering noemt Visscher een ander mooi voorbeeld. “Daar praten we regelmatig met het Verbond van Verzekeraars over. Het is nog altijd de wens om daarvoor een marktbrede oplossing op basis van solidariteit op te zetten. Of zo’n oplossing er komt, waarvoor ook de medewerking van de overheid nodig is, dat is de vraag. Een poolconstructie à la NHT zou daarvoor geschikt kunnen zijn. Wij zijn dan niet de risicodrager, maar wel de partij die zo’n samenwerkingsverband goed kan faciliteren. Dat is een belangrijke doelstelling van ons.”
Ingrid Visscher en Bert Sonneveld: “Een oproep aan de gevolmachtigden zou zijn om heel kritisch naar de eigen portefeuille te kijken en dan vooral of de volmachtinstructies goed worden nageleefd.”
“Operationeel hebben we onze handen vol aan het managen van de groei”, vertelt Sonneveld. “Per definitie is het zo dat we goed naar de risico’s kijken omdat we nagenoeg geen standaard zaken hebben die op de standaard manier worden afgewikkeld.
We moeten er zowel voor zorgen dat er een goede capaciteit aan onze kant aanwezig blijft als dat het rendement goed blijft. Over een steeds groter wordend deel van onze portefeuille hebben we geen goede ervaringscijfers, waardoor het moeilijker is een goede premiestelling en een goed acceptatiebeleid te hanteren”. Visscher vult aan: “Bovendien is het lastig de eisen op het gebied van solvabiliteit bij te benen, want groei van de portefeuille betekent ook groei van de solvabiliteitseis. We beleven nu best een pittige periode door bijstellingen op letselschades uit oudere jaren en door forse investeringen in een IT- systeem die we direct op het resultaat hebben laten drukken. We verwachten echter eind volgend jaar weer op een goed niveau te zitten.”
Een probleem dat de Vereende signaleert, is het schadeverloop van de BAVAM-polis bij gevolmachtigden. Visscher: “Het betreft schades ontstaan door aansprakelijkheidsstelling van gevolmachtigden door de volmachtgever. We hebben daar sinds vorig jaar een stevig eigen risico voor neergezet. Op dit moment beraden we er ons op of dit hoge eigen risico voldoende is of dat we misschien nog verder- gaande maatregelen moeten nemen. Een oproep aan de gevolmachtigden zou zijn om heel kritisch naar de eigen portefeuille te kijken en dan vooral of de volmachtinstructies goed worden nageleefd.” “Datzelfde geldt voor de zorgplicht, verduidelijkt Sonneveld. “En ook of de systemen in staat zijn om zaken die buiten de instructies vallen tijdig te signaleren. Wees tevens alert op risico’s die zich ontwikkelen. Het is belangrijk die regelmatig tegen het licht te houden en na te gaan of ze nog steeds in lijn zijn met de instructie van de volmachtgever. Dat geldt niet alleen voor de acceptatiekant, maar ook voor de schaderegelingskant. Wij zien dat ongeveer een kwart van de schademeldingen betrekking hebbend op de gevolmachtigde te maken heeft met het buiten de bevoegdheden treden. We maken ons daar echt zorgen over. Overigens komt dit regelmatig voort vanuit de wil (van een medewerker) een klant goed van dienst te zijn.”
Over de volmachtbranche zelf zegt Visscher: “We vinden het een mooi kanaal en het is positief dat het na al die jaren nog altijd groeit en bloeit. In de tijd dat ik accountmanager voor volmachtrelaties was bij Aegon, zo’n dertig jaar geleden, werd al gezegd dat het volmachtkanaal onvoldoende toegevoegde waarde zou hebben en dat het zou ophouden te bestaan. Het is mooi te zien dat het nog altijd een heel belangrijk kanaal is. Gevolmachtigden hebben ook echt laten zien dat ze hun deel in de markt kunnen pakken door maatwerk- of administratieve oplossingen te bieden en in niches te springen daar waar maatschappijen dat niet doen.”
Auteur
Irene Okkerman, Irenergy
Bron: GA Magazine, december 2018
