Als er bijvoorbeeld sprake is van letselschade bij een kind, kan het pas verantwoord zijn deze af te wikkelen als bekend is in hoeverre de ontwikkeling van het kind hierdoor beïnvloed werd. Ook kan een benadeelde aangeven een schade nog niet te willen regelen, bijvoorbeeld omdat deze nog niet zeker is van zijn of haar herstel. Er zijn echter ook zaken waarbij beide partijen wel willen regelen, maar in onderling overleg niet tot een akkoord kunnen komen over de wijze waarop. Voor deze zaken is gezocht naar een goede, toegankelijke en laagdrempelige oplossing.

Van de circa 60.000 letselschades die in Nederland worden behandeld loopt ongeveer 3% langer dan twee jaar. De Universiteit van Utrecht deed onderzoek naar de kenmerken van langlopende letselschadezaken. Het doel van dit onderzoek was om in kaart te brengen waarom er nog langlopende zaken zijn, en op welke wijze dit percentage kan worden verminderd. Uit dit onderzoek kwam een aantal aanbevelingen naar voren die gericht zijn op de zaken die lang lopen terwijl dit niet in het belang is van de benadeelde partij. Een van deze aanbevelingen is de Kamer Langlopende Letselschadezaken.

De Kamer Langlopende Letselschadezaken is onafhankelijk in haar functioneren en bestaat uit experts op het gebied van letselschade. Wanneer zowel benadeelde als de aansprakelijke partij (de verzekeraar) het willen, kunnen zij het dossier aanbrengen bij de kamer LLZ. Vervolgens wordt het dossier bestudeerd en worden betrokkenen uitgenodigd voor een hoorzitting. Tijdens deze hoorzitting kunnen partijen hun verhaal doen en kan de kamer vragen stellen, suggesties doen, of eventueel meer informatie vragen. Binnen acht weken na de mondelinge behandeling volgt dan een bindend advies van de kamer. Dit kan een eindoordeel, een deelbeslissing of een advies zijn over de verdere behandeling van het dossier. Beide partijen zijn vervolgens aan dit advies gebonden.

De kern van de aanbevelingen die de Universiteit van Utrecht doet, is vooral gericht op oplossingsgericht samenwerken. Het verdient doorgaans de voorkeur zaken buiten rechte in overleg te regelen, en de kamer LLZ kan hier een bijdrage aan leveren. Vooralsnog is de kamer een pilot die over twintig tot veertig zaken zal beslissen. Daarna wordt de balans opgemaakt waarbij met name van belang is of de positie van benadeelden in letselschadezaken hiermee verbeterd is. Het uiteindelijke doel is een structurele procesverbetering binnen de behandeling van letselschades waarbij het belang van de benadeelde centraal staat.  

De Vereende is positief over deze ontwikkeling die de positie van slachtoffers met letselschade verbetert en wij zijn benieuwd naar de verdere ontwikkelingen.  

Auteur

Rianne Veenstra, Personenschadebehandelaar